Günümüzde dijital oyun bağımlılığı, özellikle gençler arasında hızla yayılıyor ve ciddi bir toplumsal sorun haline geliyor.
Bilgisayar, konsol ve mobil oyunlara olan ilgi, pandemi dönemiyle birlikte katlanarak arttı. Ancak bu ilgi, bazı bireyler için bir bağımlılığa dönüşerek, fiziksel, zihinsel ve sosyal sorunlara yol açıyor. Uzmanlar, dijital oyun bağımlılığının tedavi edilmesi gereken bir ruhsal sağlık problemi olduğuna dikkat çekiyor.
Dijital oyun bağımlılığı, bireylerin video oyunlarına aşırı derecede bağımlı hale gelmesi durumudur. Bu bağımlılık, kişinin günlük yaşam aktivitelerini, işini, eğitimini ve sosyal ilişkilerini olumsuz etkileyebilir. Dünya Sağlık Örgütü (WHO), 2018 yılında dijital oyun bağımlılığını bir zihinsel sağlık sorunu olarak tanımlamış ve bu bağımlılığın tedavi edilmesi gerektiğini vurgulamıştır.
Türkiye’de yapılan araştırmalar, dijital oyun bağımlılığının özellikle genç nüfus arasında yaygınlaştığını gösteriyor. Sağlık Bilimleri Üniversitesi tarafından 2023 yılında yapılan bir çalışmaya göre, 12-24 yaş arasındaki gençlerin ’i dijital oyun bağımlılığı belirtileri gösteriyor. Bu oran, büyük şehirlerde ve gelişmiş bölgelerde daha yüksek. Araştırmaya katılan gençlerin %40’ı günde 5 saatten fazla zamanını video oyunlarına ayırdığını belirtiyor. Ayrıca, gençlerin %20’si, oyun oynamadıklarında huzursuzluk, öfke ve depresyon gibi belirtiler yaşadıklarını ifade ediyor.
Dijital oyun bağımlılığının artmasında birçok faktör etkili. Özellikle pandemi döneminde evde geçirilen sürenin artması, gençlerin dijital oyunlara yönelmesine neden oldu. Ayrıca, dijital oyunların sunduğu ödüller, başarı hissi ve sosyal bağlar, bağımlılığı tetikleyen unsurlar arasında yer alıyor. Bunun yanı sıra, bazı oyunların kullanıcıları sürekli olarak oyunda tutmak için geliştirdiği tasarımlar, bireylerin oyun süresini kontrol etmekte zorlanmasına yol açıyor.
Uzmanlar, dijital oyun bağımlılığının ciddi bir ruhsal sağlık problemi olduğunu ve tedavi edilmesi gerektiğini belirtiyor. Psikiyatrist uzman, bu bağımlılığın gençlerde sosyal izolasyona, akademik başarısızlığa ve hatta fiziksel sağlık sorunlarına yol açabileceğini ifade ediyor.
(Özkan Güngörmez)