Üç beş şehirde öyle pısırık tepkiler. Bu eylemlere katılanlara, hassasiyetlerine, içlerinin sızlamasına diyeceğimiz bir şey yok ve bilakis hepsini canı gönülden kutluyorum. 

Ancak, adamlar saldırabilecekleri, el uzatabilecekleri en uç noktaya Kur’an’a, İslam’a yani yaradana saldırıyorlar. Bunu da gelip Türk bayrağının dalgalandığı Büyükelçiliklerimizin önünde yapıyor. Kırarız o elleri, sorarız hesabını o alçaklardan buna şüphemiz yok.

 Ancak bu kadar ağır bir saldırıya rağmen Türkiye kamuoyunda bile tepki o kadar silik ve pısırık ki? Akıl alabilecek gibi değil. 

Dün Bursa’da gönüllü kuruluşların eylemi vardı. Baktım bir avuç insan. Belli ki hazmedemiyorlar. Hangimiz hazmedebiliriz ki? E bu duyarsızlık niye? Nedir arkadaş bu aşağılık kompleksi. Nedir bu duyarsızlık ya da nedir bu korku?

Devletimiz var olsun en üst düzeyden hem kurumları hem bakanları ile vermesi gereken tepkiyi veriyor ve bunu ısrarla da sürdürüyor. Da niye meydanlarımız bu alçaklığa karşı dolup taşmıyor? Neden öfkemiz gökkubbeyi sarsmıyor? 

Hayatımda en tiksindiğim basma kalıp lakırdıların başında Müslümanlara ve İslam’a çamur atmak için kullanılan yüzde 99’u Müslüman olan ülkede bilmem ne olmuş bilmem ne yapılmış bilmen ne oluyormuş? Her olumsuzluğa her rezilliğe ve insanların kepazeliklerini yüce dine saldırmak için bahane etmemeli, edememeli.

Kusursuz olan Allah'ın dini İslam, kitabı Kur'an. Kusursuz olan Müslümanlar değil. Hatta Müslümanların oldukça kusurlu olduğunu söyleyebiliriz. 
Öyle bir ses vermeliydik ki Avrupa başkentleri titremeliydi adeta. Bir daha İslam’a, kitabı Kur’an’a el uzatacak nefesleri kalmamalıydı. Belli ki deniyorlar, belli ki sınıyorlar ve ne yazık ki İslam dünyasında (Bunu klişe olarak yazıyorum çünkü Türkiye var bir de zalim yönetimler altında kıvranan Müslüman topluluklar) ses çıkmıyor neredeyse.

İslam düşmanlığını bayrak haline getirenlerin, daha ne kadar ileriye gidebilirizi denedikleri bu alçakça yöntemlere karşı, korumamız gereken bayrağımız ve kitabımız. İkisi de alçakça saldırıyorlar ve bizim meydanlarımız, bizim vicdanlarımız suskun.

Kahreden bir sessizlik. 

İpe un sermeye gerek yok!

 Bursa istisnaları olmak kaydıyla maalesef ittifakla kaçak yapı cenneti haline getirilmiş bir şehir. Bu dün de böyleydi bugün de böyle. Bir dönem devasa mahalleler kuruluyordu seçim öncesi. O utanç siyaseti arşivlerde duruyor ve sonuçları hala Bursa'nın başının belası.

Kuşku yok ki kaçak yapılaşmanın en büyük nedeni seçim öncesi oluşturulan hava ve beklentiler. Tıpkı bugün olduğu gibi. Ne yazık ki mecliste bir imar barışı teklifi var ve bu son 5-6 aydır kaçak yapılaşmaya olan ilgiyi tavan yaptırdı adeta. Tartışmıyoruz bile kaçak yapıya af, topraklarımıza yapılmış, şehirlerimize yapılmış en büyük kötülük olur. Hukuk tanımayan, kanun kural tanımayanlara mükafat olur. Kimse ama fakatlı cümleler kurmamalı. Kaçak yapı insana ihanettir. 

Geçtiğimiz günlerde Nilüfer Belediye Başkanı Tugay Erdem, ne yazık ki yine bilindik ezberlerini tekrarlayan bir kaçak yapılaşma cümleleri ile gündeme geldi. Sadece Turgay Erdem'in sorunu değil tabi tüm Bursa'nın sorunu ve ne yazık ki çürümüş hakkaniyet duygumuzun bir tezahürü olarak, yapanların yanında kar kalan bir sistemde, şehirlerimizin canını okumaya devam ediyoruz. Nilüfer’in belli bölgelerinden Tahtalı-Yaylacık mesela feryatlar yükseliyor. Bunu sadece prosedürle geçiştirmek kabul edilebilir değil. Belediyeler gerek siyasi gerek ticari gerekse kayırmacı anlayışlar nedeniyle kaçağa göz yumuyor net. İsteyen belediye çivi çaktırmaz kaçak olarak kendi muhitinde. Nitekim işlerine geldiğinde 10 katlı binayı bile yapanın tepesine yıktıklarına şahidiz. Hoş o bina 10 kata nasıl geldi o da ayrı!

Uzatmayalım.  

Kaçak yapıyla mücadele etmek isteyen belediye eder. Ancak etmemek istiyorsan 50 türlü bahane mevcut! Bakın kaçak yapılaşmayla ilgili lakırdıları hepsi o 500 bananenin içinden seçilenler. Yazık utanacak işlerle utanmadan geleceğimizin gözüne bakıyor, bir de vatanseverlik naraları atıyoruz. Çok yazık çok…