Türklere Anadolu'yu yurt eden komutan: Sultan Alparslan

Malazgirt'te Bizans ordusunu yenerek 1071 yılında Türklere Anadolu'nun kapılarını açan Büyük Selçuklu Devleti hükümdarı Sultan Alparslan, kararlılığı, cesareti, inancı, öngörüsü ve uyguladığı savaş stratejileriyle ön plana çıktı.  Amcası Tuğrul Bey'in yerine 1064 yılında Büyük Selçuklu Devleti'nin hükümdarlığına geçen Sultan Muhammed Alparslan, 42 yaşında elde ettiği büyük başarıyla Türklerin Anadolu'yu yurt edinmelerini sağladı Büyük bir devlet adamı olan Sultan Alparslan, ordusundan katbekat fazla Bizans ordusuna karşı 26 Ağustos 1071'de kazandığı zaferle Türklere Anadolu'nun kapılarını açarak tarihe geçti. Sultan Alparslan bugün ölüm yıldönümünde saygı ve minnetle anılıyor.

GÜRCİSTAN VE ANADOLU SEFERİ

Sultan Alparslan, ilk büyük askeri seferini Gürcistan ve Anadolu üzerine düzenledi. Bu sefer için çok güçlü bir ordu hazırlattı. Selçuklu ordusu, 22 Şubat 1064 günü Rey’den hareket etti. Sultanın yanında veziri Nizâmü’l-Mülk ve oğlu Melikşah da yer alıyordu. Alparslan, Bizans'ın elinde bulunan Kars ve Ani bölgesine kadar ilerleyerek buraları ele geçirdi. Bu fethinde kendisine "Ebu'-Feth" lakabını verdi. Ani’nin 1064 yılında kaybı Hristiyan aleminde büyük bir üzüntü ve matem havası yarattı. Sultan ilk olarak Malazgirt ve Erciş'i ele geçirdi. Diyarbakır bölgesinde Süveyda ve Tulhum başta olmak üzere birçok kaleleri ele geçirdi. Sultan Alparslan, o yıl dört ay zarfında yedi şehir, 20 muhteşem kale fethetti, Gürcistan'ın her tarafına akıncılar gönderip Tiflis'i ele geçirdi. Bizans'ın Doğu sınırları Türk akınlarına daha fazla direnemiyordu. İmparator Romanos Diogenes, Bizans tarihinin en büyük ordusu ile İstanbul'dan hareket etti, 22 Ağustos'ta Malazgirt'i tekrar aldı. Bunun üzerine Mısır seferine çıkan Sultan Alparslan, ordusu ile geri döndü.

ANADOLU’NUN KADERİNİ BELİRLEYEN SAVAŞ: MALAZGİRT

Yaklaşık 30 yıldır Sultan Alparslan üzerine çalışmalar yapan Prof. Dr. Muharrem Kesik, bilgi, belge topluyor. Kesik, Sultan Alparslan’ın yürüttüğü diplomasi ve hazırlıklarını şöyle anlatıyor: ‘‘Sultan Alparslan savaş öncesi, Bizans İmparatoru Romanos Diogenes’e şu teklifte bulundu “Ülkene geri dön, eğer barış arzu ediyorsan bunu, Halife aracılığıyla yaparız, aksi takdirde biz azmimizle Yüce Allah’a içtenlikle bağlıyız ve işi ona bırakırız.” Yapılan görüşmede imparator, sultanın talebini dikkate almadığı gibi Selçukluları ve Alparslan’ı önemsemediğini göstererek elçilik heyetini aşağılayan davranışlarda bulundu, alaycı bir ifade ile “Isfahan mı iyidir yoksa Hemedan mı?” dedi.  İmparator, “Ben bu duruma pek çok para sarfederek ve çok asker toplayarak geldim. Şimdi bu üstün durumu elde etmişken bundan nasıl vazgeçebilirim, çok geç! Barış ancak Rey’de yapılabilir. Ben de İslam ülkelerine kendi ülkem gibi hâkim olmadan geri dönmem” diyerek sulh kapısını kapattı. Bizans İmparatoru, zaferden o kadar emindi ki, işgal edeceği İslam ülkelerini kendi adamları arasında paylaştırmıştı bile. Kimine Mısır’ı kimine Suriye’yi, kimine Horasan’ı kimilerine de Rey’i, Irak’ı ve Isfahan’ı verdi. “Rey’de kışlar, Irak’ta yazı geçirip dönüşte de Suriye ülkesini alırız.” diyen Bizans imparatoru, ordusunun çok kalabalık oluşuna güveniyordu. Bizans ordusu, Sultan Alparslan’ın ordusundan 4 kat daha büyüktü. Alparslan’ın kendisinden ve ordusunun sayıca üstün olmasından korktuğunu düşündü; ancak unuttuğu bir şey vardı: Savaşların sonucunu orduların sayısı değil, bu orduları sevk ve idare eden komutanlar ile onların uyguladıkları savaş strateji ve taktikleri belirlerdi.