1988 yılıydı. Bursa Beşyol'da oturuyordum. Hem ilahiyat öğrencisiydim, hem de Fatih camiinde resmi müezzinlik yapıyordum. 
Bir gece 12’den sonra Heykel'den Beşyol taksi dolmuşlarından birine bindim. Şoförün yanında oturuyordum. (eski) Hayat hastanesine gelmemiştik ki, İbrahim Tatlıses’in ‘Ben İnsan Değil miyim?’ şarkısı çalmaya başladı. Arabanın arkasında sakallı çarçaflı tanımadığım bir çift ile başörtülü, bir kız çocuğu oturuyordu. Onlardan da cesaret alarak şoföre nazik bir dille, 'Şarkıyı bir ileri alabilir misiniz?' diye sordum. 
Şoför: 'Rahatsız mı oldun?' diye sordu.
Ben: 'Evet rahatsız oldum. Allah'a haksız yere iftira atıyor. Bu günahtır' dedim.
Bunun üzerine şoför şimdiki SGK binasının üst tarafındaki meyhanelerin orada 'Müziksiz bir arabaya bin' diyerek beni indirdi. Ben müzikten rahatsız olmadığımı, bu şarkıdan rahatsız olduğumu anlatmaya çalıştıysam ve arkadakilerden lojistik destek beklediysem de başarılı olamadım.
'İboyu bilmem amma, aslında sen insan değilsin' diyerek adeta büyük bir cihad yaptım dercesine kapıyı çarptım, indim.
Beni indirdiği yerler o amanlar hiç tekin yerler değildi. (Hala da değil) Başka bir dolmuş bulamadığım için de Beşyol'a kadar yürüdüm. (tahminen 5-6 km)

Günlerce -sonunda tevbe-i istiğfar çekmek kaydıyla- bu şarkıyı mırıldandım. 

Bir yıl sonra amcam rahmetli olmuştu. Abim ile birlikte Trabzon'a/ cenazeye gitmiştik. Ulusoy otobüsünde İbrahim Tatlıses’in bu kaseti takılıydı. Teyplerde Auto reverse özelliği yeni çıkmıştı. Kaset ön yüzü bitince arka yüzünü kendi kendine çalmaya devam ediyordu. Dolayısıyla Trabzon'a kadar bu şarkıyı en az 10 defa dinledik.
Abim rahatsız oldu. Ama onu uyardım. 
“Aman bir şey deme. Yoksa dağ başında indirirler bizi. Yetişeceğimiz bir cenaze var. mücahidliğin sırası değil. Geniş bir zamanda müdahale eder cihadını yaparsın. Şimdi tadını çıkarmaya bak. Ben sıramı savdım.”
Şarkının sözlerini bilirsiniz. Ama buraya koyayım:
(Yazıyı yazarken bir taraftan da bilgisayardan hiçbir zaman hiçbir şarkısını beğenmediğim İbonun şarkıları (Ben insan değil miyim başta olmak üzere) dinliyorum.)

"Ben insan değil miyim?
Ben kulun değil miyim?
Tanrım,
Dünyaya beni sen attın
Çile çektirdin
Derman arattın
Madem unutacaktın,
Beni neden yarattın
Ben de mutlu olmak istemez miydim?
Şu yalancı dünyada
Yüce adalet böyle olur mu?
Tanrı kulunu hiç unutur mu?
Ben de gülmek isterim
Ben de sevmek isterim
Beni sen kullarına oyuncak mı yarattın?"

Şimdi,
Hazır, şarkı sözlerindeki günah/ cürüm ya da genel anlamda yanlış ifadelerden dolayı en üst makamlar düzeyinde dil koparılmaya başlanmışken, birinci sırada dili koparılması gereken kişinin İbrahim Tatlıses olduğunu ilan ediyorum.
Doğrudan Allah ile başlamış.

Bunun yanı sıra, "Batsın bu dünya", "Kaderin böylesine yazıklar olsun", "Seni sevmek ibadetim", "Cenneti değişmem saçının teline", “Tapılacak kadınsın", "Mihrabım diyerek sana yüz vurdum", "Ademoğlu kızgın fırın, Havva kızı mercimek" gibi sözler için de dil kopartılsın.

Bütün bunlardan çok daha öncelikle, hoca kılığında mahlemizde arz-ı fesat eden, ateist ve deist üretme tedarikçisi gibi çalışan, Hz. Peygambere, Charlie Hepdo’ya rahmet okutacak derecede hakaretleri, aşağılamaları ile ve Hz. Havva’ya ihanet yakıştırması yapan Cübbeli namlı kişinin de behemehal dili kopartılsın. 
Bekliyoruz.
(Sıradaki İbo şarkısı/ türküsü ‘sölim mi’ okuyucularıma gelsin)