Seçimlere iki aydan kısa bir süre kaldı ve artık kararsızlar bile kendilerince bir karar vermeye baladı. Bu sefer heyecanlı bir seçim olacak. 

Muhalefet oldukça heyecanlı ve kazanacaklarını umuyorlar. Oysa, kazanmak için bugüne kadar yapmaları gerekenleri yapmadıkları gibi parlamenter sistem söylemi dışında doğru düzgün bir mesajları dahi yok. Propagandayı Erdoğan ve Cumhur İttifakı düşmanlığı üzerine kurmak dışında çok da bir argümanları yok. 

Ben Recep Tayyip Erdoğan'a oy vereceğim. 

Oy vermem için o kadar çok nedenim var ki! Ancak birkaç tane örnek vermekle yetineyim.

Çok değil daha kısa süre önce İngiltere'de kraliçenin cenaze töreni yapıldı malum. Bir sürü zırvayla devlet başkanları otobüslere yükleyip tören alanına taşıdılar. ABD Başkanı Biden hariç. ABD ve İngiltere’nin cenaze töreni üzerinden devletlere had bildirme, ayar verme şekliydi bu. 

Bir tek Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, gitmedi o törene. Türkiye'yi o otobüse bindirip, ABD ve İngiltere'ye ezdirmedi. Bu ezikliği yaşatmadı Türk Milletine. Ve dahası törenin olduğu dakikalarda ABD'nin başkentinde parkta gezerek insanlarla sohbet ederek, Türkiye’nin mesajını verdi. 

Sadece bu bile Erdoğan'a oy vermem için yeter. Bugün muhalefet olsaydı iktidarda o otobüse bindirilecekti Türkiye. Masadan kalkanı ertesi gün masaya oturttukları gibi bindireceklerdi otobüse Türkiye’yi. 

Türkiye Erdoğan’lı yıllarında savunma sanayi başta olmak üzere bir çok alanda tam bağımsız bir devletin yapması gerekenleri yaptı. Türkiye, açılamaz denilen Ayasofya’yı yeniden cami olarak ibadete açtı. Azerbaycan'ın işgal altındaki topraklarını geri aldı. PKK’sını FETÖ’sünü söküp attık ülkeden. 

Dünya sarsılırken Türkiye, ekonomik modelini değiştirdi. Pandemi ve arkasından üst üste afetler olması belki ekonomik bağımsızlığına da kavuşmuş olacaktı. Gecikti ama olacak. 

Türkiye, devlet gücünü eline geçirenlerin milleti hor gördüğü, hakir gördüğü bir süreçten millete hizmet eden devlet sürecine geçti. Bu bir devrim. Milletimize bir güven, geleceğe dair umut verdi veriyor.

Eksikler yok mu? var.

İtiraz ettiklerimiz yok mu? var. 

Milletini uluslararası kartellerin insafına bırakmayan bir Erdoğan var.  IMF’yi Dünya Bankası’nı, ekonomik tetikçisi şirketleri ülkeden def ederken, dünyanın en saygın şirketlerinin ise ülkeye yatırım yağdırmasının yolunu açtı. Türkiye kendi sınırlarına hapsolmuş bir devlet olmaktan çıkıp tüm kıtalarda oyun kuran bir devlet haline geldi. Arkasına Türk devletlerini alarak dünyanın yeni çekim merkezi oldu bu süreçte Türkiye. 

Aslında şunu da yapsa bunu da yapsa diyecek pek az şey kaldı. Yeni dönemde en büyük beklenti tabiki ekonomi olacak. Milletin zenginleşmesi, milli gelirin adil bir şekilde bölüşülmesi, adil bir düzen kurulması. Adaletin hakim olduğu bir devletin vücut bulması. 

Şimdi şöyle bir bakıyorum bunu kimden bekleriz? Bugüne kadar verdiği her sözü yerine getirmiş Erdoğan’dan. Son döneminde Erdoğan, mutlu refaha sahip ve geleceğe umutla bakan bir ülkeyi inşa etmeye harcayacak enerjisini. Ve yeni dönemde birçok alışkanlığını hem siyaset hem ticaret hem de bürokrasi bırakacak. Türkiye Yüzyılı vizyonu ve planı çok net budur. 

Vaadini gerçeğe dönüştüren bir lidere, hayallerini kurduğumuz günlere getiren bir lidere, geleceğe yönelik iddiası olan bir lidere, tarihimizde aldığımız ilhamla geleceğe gidişimize yolbaşçılığı yapan bir lidere oy vermeyeceğim de kime oy vereceğim. 

Erdoğan rahat kazanır. Türkiye Yüzyılı vizyonu bir kenarda, parlamenter sistem bir yana. Kim bu ikisi arasında Türkiye Yüzyılı Vizyonu'nu tercih etmez ki! En yakın adayın birkaç konuşmasını dinlerseniz neyi anlatmak istediğimi de net anlarsınız.