3 boyutlu kanser dokuları geliştiriliyor

Son yıllarda, melatonin adlı hormonun yaşlanma sürecinin görme üzerindeki etkilerini azaltmada potansiyel bir çözüm olabileceği öne sürülmektedir. Melatonin, genellikle uyku düzenini destekleyen bir hormon olarak bilinse de, bazı araştırmalar bu hormonun yaşa bağlı görme kaybını önleyici etkilerini de ortaya koymaktadır. 

2023 yılında yapılan bir dizi araştırma, melatonin takviyelerinin yaşa bağlı makula dejenerasyonu (AMD) ve diğer görme bozuklukları üzerindeki olumlu etkilerini göstermiştir. Melatonin, retina hücrelerinin korunmasına yardımcı olabilecek antioksidan özelliklere sahip olduğu ve inflamasyonu azalttığı bulunmuştur.

Melatonin, güçlü bir antioksidan olarak bilinir. Retinadaki hücreler, yaşlanma sürecinde serbest radikallere karşı savunmasız hale gelir. Melatonin, serbest radikalleri nötralize ederek ve oksidatif stresle savaşarak retina hücrelerinin hasar görmesini önleyebilir. 2023 yılında yapılan bir çalışma, melatonin takviyelerinin retina hücrelerinde yaşa bağlı oksidatif hasarı azaltabildiğini göstermiştir.

Melatonin ayrıca anti-enflamatuar özelliklere sahiptir. Yaşa bağlı görme kaybında enflamasyonun önemli bir rol oynadığı bilinmektedir. Melatonin, enflamatuar yanıtları azaltarak retina dokusunun korunmasına yardımcı olabilir. 2023 yılında gerçekleştirilen klinik bir deneme, melatonin kullanımının göz içindeki enflamasyon markörlerini önemli ölçüde azalttığını ortaya koymuştur.

Melatonin, gece görme ve genel görme fonksiyonları üzerinde de olumlu etkiler yaratabilir. 2023 yılında yapılan bir başka araştırma, melatonin takviyelerinin yaşlı bireylerde gece körlüğü semptomlarını azaltabildiğini ve genel görme keskinliğini iyileştirdiğini göstermiştir.

Göz Hastalıkları Uzmanları, melatoninin yaşa bağlı görme kaybı riskini azaltmada umut verici bir potansiyele sahip olduğunu belirtiyor: “Melatonin, hem antioksidan hem de anti-enflamatuar özellikleri ile göz sağlığını destekleyebilir. Ancak, melatoninin yaşa bağlı görme kaybını önlemedeki rolü konusunda daha fazla klinik araştırmaya ihtiyaç duyulmaktadır.”

(Sema Yüksel Güngörmez)