Köye taşındığımıza pek bir sevinmiştik. Öyle ya, şehrin karmaşasından uzak olacaktık. Daha da önemlisi doğal beslenebilecektik. Evimizin karşısındaki tarlada otlayan inekleri, sokakta dolaşan tavukları ve kazları gördükçe mutluluğumuz artıyordu. Sütü direk inekten, yumurtayı bahçelerde böcek yiyen tavuktan alabilmek ne güzel şey! 

İlk ay çevreyi tanımak ve komşularla tanışmakla geçti. Alışverişten dönerken beni getiren taksi şoförü “Abi sen cennette yaşıyorsun vallahi. Git köy kahvesine takıl. İnsanlarla ahbap ol. Sütün yumurtanın hasını bulursun burada.” dedi. Taksi şoförünün verdiği tavsiye üzerine köy kahvesine bir uğradım. Çayı güzeldi mübareğin. Demli, hafif buruk üstelik bardaklar tertemiz. Kahveyi de okkalı yapıyordu ha!

Yan komşumuz çok tatlı bir teyze. Bir kızı uzakta evli barklı, çoluk çocuğa karışmış, o yüzden pek sık gelmezmiş. Oğlu da yurtdışında. Ama bir görün ki onun gün içinde yaptığı işlerin yarısını yapsam bir hafta kendime gelemem. Onun tavsiyesiyle aldık ilk sütümüzü komşudan. İnekleri bile tanıyoruz. 20 tane de köy yumurtası. Saniye teyzenin verdiği maya ve tarifiyle ilk yoğurdu yaptı hanım. Taş gibi yoğurt oldu. Mutluluktan uçuyoruz. Doğal yoğurt neticede. Pek bir lezzetli olmuş. Kahvaltıda köy tereyağına kırılmış köy yumurtası yedik…

Dürüst olmak gerekirse yumurtalar süpermarketten aldığımız yumurtalardan pek farklı değildi. Tereyağın da marka tereyağları kadar lezzetli olmadığını fark ettik. Hanım “Gerçek yağın tadını unutmuşuz ondandır.” dedi. Günler geçti, biz 4. sütümüzü aldık. Litresi 5 liradan üstelik. Yine yoğurt yaptım ama ne görelim? Sulu oldu yoğurt. Ben hanıma çıkışıyorum “Sıcaklığı tutturamadın da ondan oldu.” diye. Yemin billah farklı bir şey yapmadığını söylüyor. Gidip gıda termometresi aldım ki mayalanma sıcaklığı şaşmasın. Yok, olmuyor. Yoğurtlar sulu sulu…

İşte o an bir şüphe oluştu içimde. Bir komşu da demez mi “Bunlar hep böyle yapar. İlk birkaç sütü doğru düzgün verir sonra dayar sulu sütü.” diye. Neyse ki başka bir yerden üstelik “garantili!” süt bulduk. Muhteşem yoğurtlar yapmaya başladık. Gerçekten güzel süt veriyordu adam. Bir karış kaymak oluşuyordu. Bu da altıncıda su koyuverdi ne yazık ki. Sütler sulanmaya başladı. Anlaşılan çok dürüst kalamıyor insanlarımız ne yazık ki.

Bu arada yumurtaların da süper marketten alınıp tavuk bokuna bulandıktan sonra bizi iki misli fiyata satıldığını öğrendik. 
Şimdi şehrin göbeğine taşındık. Süpermarket yumurtasını daha ucuza alıyoruz artık. 

Yoğurt mu dediniz? 
Süpermarkette “Yoğurtluk Pastörize Günlük Süt” satıyorlar. 
Fiyatı 19 lira ama yoğurdu gerçekten taş gibi oluyor. 
Susuz süt yani. 
Sulusunu biraz daha ucuza satıyor süpermarketler…
Tereyağını mı merak ettiniz?
Onun da makinesi varmış. Tereyağını su ile emülsifiye edip yüzde 30’lara varan oranda su katıyorlarmış ona da.
Yaşasın şehir hayatı!