Geçtiğimiz günlerde sahne ışıkları gençlerin üzerine yandı, perde açıldı ve bir klasik yeniden hayat buldu.

Nilüfer Borsa İstanbul Fen Lisesi öğrencileri, Fransız tiyatro dehası Molière’in unutulmaz eseri “Cimri”yi başarıyla sahneye taşıdı.

Dürüst olmak gerekirse, beklentim yüksekti ama izlediğim performans o beklentinin de ötesindeydi.

Sahnedeki her bir öğrenci, yalnızca rolünü oynamıyor; karakterine nefes veriyor, can katıyordu. Özellikle Harpagon karakterini canlandıran öğrencinin mimikleri, ses tonu, sahne hâkimiyeti öylesine ustacaydı ki, “bir gün profesyonel tiyatroda da adını duyar mıyız acaba?” diye düşünmeden edemedim.

NİF Tiyatro, yalnızca bir okul kulübü değil artık benim gözümde. Onlar bir sahneye adım atan ilk kuşaktan değil belki ama o sahneyi ruhlarıyla dolduran, içtenliğiyle parlayan bir "altın kuşak".

Her biri pırıl pırıl gençler. Sadece metni ezberleyip oynamamışlar; anlamışlar, hissetmişler ve yansıtmışlar.

İşte gerçek sanat orada başlıyor.

Kuliste heyecan vardı, salonda merak. Oyunun ilk repliğiyle birlikte zaman durdu sanki. Zekice yerleştirilmiş espriler, dönemin toplumsal eleştirileri ve cimriliğe dair hiciv, bugünün gençleri tarafından o kadar doğru bir ritimle sunuldu ki, salondaki herkes hem eğlendi hem düşündü.

Bir tiyatro gösterisinin arkasında ne kadar büyük bir emek olduğunu bilen biri olarak, bu başarı sadece oyuncuların değil; onları yönlendiren öğretmenlerinin, dekoru hazırlayan ekip arkadaşlarının, perde arkasında ter döken herkesin başarısıdır.

Ve elbette bu başarıyı yürekten destekleyen okul yönetiminindir de.

Şunu gururla söyleyebilirim: Bu çocuklar umut veriyor. Sanata, söze, oyuna inanan bir nesil geliyor.

Ve onlar sahneye çıktıkça biz yalnızca alkışlamayacağız; biz, onların arkasında duracağız.

Çünkü onların ışığı yalnızca bir salonu değil, geleceği de aydınlatıyor.

Tebrikler sevgili öğrenciler.
Tebrikler NİF Tiyatro.
Yolunuz açık, sahneleriniz bol olsun.