Okulların kapanmasına sayılı günler kaldı. Sıcaklar bastırdı, öğrenciler yorgun ama bir o kadar da heyecanlı. Kimileri yaz tatilinin hayalini kurarken, yüzbinlerce sekizinci sınıf öğrencisi için bu günler başka bir anlam taşıyor: LGS zamanı geldi çattı.

Liseye Geçiş Sistemi… Adı bu kadar sade ama etkisi çok derin. Çocukların sadece bir sınavla değil, aynı zamanda geleceğe dair umutlarıyla, özgüvenleriyle, ailelerinin beklentileriyle ve sistemin soğuk gerçekleriyle yüzleştikleri bir döneme giriyoruz.

Birçok veli, çocuğunun iyi bir liseye girmesi için elinden geleni yaptı. Özel dersler, deneme sınavları, motivasyon konuşmaları, bazen de istemeden yapılan kıyaslamalar… Öğrenciler ise aylar boyunca sabahın erken saatlerinden gece geç saatlere kadar test çözdü, plan yaptı, hayal kurdu. Artık sona gelindi. Sınava sadece günler kaldı.

Ama bu noktada hatırlamamız gereken çok önemli bir gerçek var: LGS bir "kader sınavı" değildir. Bu sınav sadece bir başlangıçtır, bir yol ayrımı değil. Çocuklarımızı tek bir sınavla değerlendirmek, onlara haksızlık olur. Başarının da, potansiyelin de sadece akademik puanla ölçülemeyeceğini artık hepimizin idrak etmesi gerekiyor.

Bir öğrenci sınavda yüksek puan alabilir, iyi bir liseye gidebilir. Bu harika bir şeydir. Ama başka bir öğrenci belki istediği puanı alamaz, başka bir okula gider. Bu da dünyanın sonu değildir. Asıl mesele, çocuğun kendini keşfetmesi, neye tutkusu olduğunu anlaması ve kendi yolunu çizme cesaretini gösterebilmesidir.

Anne babalara, öğretmenlere ve biz yetişkinlere düşen görev; çocukların sırtına yük değil, kanat takmaktır. Onlara sadece başarıyı değil, başarısızlıktan sonra ayağa kalkmayı da öğretmektir.

Şimdi sınav zamanı. Tüm öğrencilerimize gönülden başarılar diliyorum. Ama onlardan daha çok, onları anlayan, destekleyen ve bu süreçte yanlarında dimdik duran yetişkinlerin artmasını diliyorum.

Unutmayalım: LGS bir gün, çocukluk ise bir ömürdür.