Haziran ayı… Sıcaklık sadece havadan değil; evlerin içinden, gençlerin gözlerinden, ailelerin kalbinden de yükseliyor. Türkiye’de her yıl milyonlarca gencin geleceğini şekillendirecek sınavlar, YKS ve LGS, bir ülkenin çocuklarına yüklediği en büyük yüklerden biri olmaya devam ediyor. Ancak bu süreçte çoğu zaman gözden kaçan bir gerçek var: Bu sınav yalnızca çocukların değil, ailelerin de sınavı…

Birçok ebeveyn çocuklarına destek olmak isterken, istemeden baskı kuruyor. Kimi zaman kurulan tek bir cümle –“Bu sınav senin geleceğini belirleyecek”– bir gencin omzuna dünyanın yükünü yükleyebiliyor. Oysa tam da bu günlerde çocuklarımızın en çok ihtiyaç duyduğu şey, anlayışla yaklaşan, onları sadece başarılarıyla değil, varlıklarıyla değerli gören bir bakış.

Peki ama aileler ne yapmalı? Yani gerçekten, ne yapmalı?

Her şeyden önce “destek olmak” ile “dayatmak” arasındaki farkı görmek gerek. Bir gencin masa başında geçirdiği saat kadar, gözlerinin içindeki ışığı da izlemeliyiz. Çalışmaktan çok korktuğu şey başarısızlık değil bazen; ailesini hayal kırıklığına uğratma ihtimali oluyor.

Şunu unutmamalıyız: Çocuklarımız zaten ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorlar. Belki yöntemleri bize göre eksik, planları dağınık olabilir ama niyetleri temiz. Onlara güvenmek, onların yanında olduğumuzu sadece sözle değil davranışla göstermek, en büyük motivasyon kaynağıdır.

Bu süreçte ailelere düşen bazı temel sorumluluklar var:

Sınavın yaklaştığı günlerde evin atmosferi belirleyici olur. Gerilim yüklü bir evde, hiçbir genç rahat çalışamaz. Aksine, güvenli, huzurlu ve sabırlı bir ortam çocuğun zihnini açar.

Sürekli çalışmak başarı getirmez. Ara vermeyi, nefes almayı, doğaya çıkmayı, biraz yürümeyi, belki bir kahkahayı birlikte paylaşmayı bilmek gerekir.

“Komşunun çocuğu gece üçe kadar çalışıyormuş” gibi cümleler sadece yaralar açar. Her bireyin sınavla ilişkisi farklıdır; çocuklarımızı başkalarıyla değil, sadece kendilerinin dünkü haliyle kıyaslamalıyız.

Evet, sınav önemli. Ama sınavdan çok daha önemlisi, bu süreçte çocuğun gösterdiği emek, disiplin, özveri… Kazanmak sadece yüksek puan almak değil; mücadele edebilmek, pes etmemek ve sonunda kendinle barışık kalabilmektir.

YKS ve LGS bir varlık-yokluk meselesi değil. Hiçbir sınav, bir çocuğun karakterinden, değerlerinden, hayallerinden daha büyük değildir. Bu yüzden aileler olarak belki de en çok şu mesajı vermeliyiz: “Ne olursa olsun, biz seni seviyoruz. Senin başarın sadece aldığın puanla değil, nasıl bir insan olduğunla ölçülür.”

Çünkü sınav geçer. Ama birlikte verdiğimiz bu mücadele, hayat boyu hatırlanır.