İnsan, ne anlatacaksa sadelikle anlatmalı.

Diyeceğini tatlılıkla, güzellikle demeli.

Hele hakikati olduğu gibi söylemeli.

Hakikat, İslâm’dır. Dili ise icaz ve belagattir.

İcaz, söz sanatıdır. Az sözle çok şey söylemektir.

Belagat bu işin ilmidir. Neyi, nerede, ne zaman ve nasıl söyleyeceğini bilmektir.

Nitekim Allah’ın kelâmı öyledir. Peygamberimizin hadisleri öyledir. Anlam açıktır. Ama derindir.

Âlimlerin derdi de hep hakikati açıklamak olmuştur.

Tefsir ve şerhler bunun için yazılmıştır. Sohbetler bunun için yapılmıştır.

Hakikatin kendisi mutlaktır. Kesindir. Ona göre, buna göre değişmez.

Ahlak dendi mi söylenecekler bellidir.

Helal ve haram nettir.

O yüzden hakikati dolandırmaya gerek yok.

İyilik nedir, ahlak nedir, aile nedir, bilgi nedir, iktisat nedir, iletişim nedir, edebiyat nedir, psikoloji nedir, o nedir, bu nedir gibi soruları doğrudan Kur’an ve Sünnetten hareket ederek cevaplandırmak gerekir.

Yoksa bir mesele üzerine bir saat konuşulur, ciltlerce kitap yazılır ama netice alınamaz.

Bugün akademinin dili bozuksa sebebi hakikat eksikliğidir.

Zihinler karışıksa sebebi hakikat eksikliğidir.

Netice itibariyle, hakikatin dilini hep birlikte yaygınlaştırmamız gerekiyor.