Bugün 14 Mayıs günüdür. Yarım kalan bir sevincin, hikayenin başladığı gündür.

Tarihte ilk defa bugün, iktidar kansız, hilesiz entrikasız bir şekilde ve millet iradesiyle el değiştirmiştir. Millete 30 yıldan beri kabus yaşatan tek parti diktatörlüğü, bugün milletin azim ve kararı ile yıkılmıştır. Millet adına milletin sırtında yaşatılan saltanat, bugün yıkılmıştır. Milletin aç ve sefil yaşadığı dönemde, 30 yıllık zalim bir istibdat saltanatı bitmiştir. Türkiye’ye bahar gelmiş, milletin yüzü gülmüştür.

Seçme ve seçilme hakkına (başörtülü kadın çoğunluğu dışında) millet, bugün sahip olmuştur. Bu hakka sahip olmanın, bu hakkı kullanmanın karşılığını bugün almıştır. Bir zulüm, istibdat idaresi, barışçı bir şekilde gürültüsüz, patırtısız bir halde yıkılmıştır. Millet, devlet baskısından kurtulmuştur. Polisin, jandarmanın sorgusuz, sualsiz tutuklaması, sebepsiz yere nezarethanelerde bekletilmeleri, bugün sona ermiştir. Türkler için 14 Mayıs günü, Ergenekon’dan çıkış günlerinden daha önemlidir.

Türk halkı 14 Mayıs sabahı ile birlikte özgürlüğe ulaşmıştır. Türk halkı, CHP’nin kulu, kölesi olmaktan çıkmıştır. Tutuklanma, hapsedilme, sürgün edilme, malına mülküne el konulma korkusu bitmiştir. Basın, parti bülteni, parti basını olmaktan çıkmış özgürleşmiştir. Türkiye’de, yalnızca Hıristiyan ve Yahudi azınlık için geçerli olan din ve vicdan özgürlüğü, Müslüman çoğunluk içinde geçerli olmaya başlamıştır. İşgalcilerin bile yapmadıkları ezan yasağı bitmiş, binlerce yıldan beri Türkiye semalarından yükselen ezan sesleri yeniden duyulmaya başlanmıştır. Türk halkı bugün var olmanın, hayatta olmanın heyecanını duymaya, yaşamaya başlamıştır.

Türkiye 14 Mayıs 1950 öncesinde karayolu nedir bilmezdi. Şehirler arasında karayolları 14 Mayıs 1950’den sonra yapılmıştır. Refahın, gelişmenin ne demek olduğunu millet az çok bu dönemde yaşamaya başlamıştır. Türkiye, geri kalmışlık kabuğunu kırmıştır. Yalnızca karayolları değil, fabrikalar, limanlar, hava alanları ile Türkiye baştan başa bir şantiyeye dönmüştür.

İşte bütün bunlardan dolayı 14 Mayıs günü millet egemenliği günüdür. 23 Nisan günü, Osmanlı Devletinin yıkılması gibi meşum bir karardan sonra ortaya çıkmışken, 14 Mayıs ülkeye baharı, bayramı getiren bir gündür. Bu yüzden ilk fırsatta, 23 Nisan’daki hayali millet egemenliği günü, 14 Mayısa alınmalıdır. 14 Mayıs günü “millet egemenliği” günü olarak kutlanmalıdır.

Yetersiz de olsa, sınırlı da olsa millet 14 Mayıs günü karar verici olmuştur. Milleti rehine olarak görenlerin idaresi, bir sandık darbesiyle yıkılmıştır. Ancak bu büyük başarıya öncülük eden Adnan Menderes ve arkadaşları, istibdat idaresinin adliyede, kışlada, okulda basında, üniversitede bertaraf edilmesi için lazım geleni yapamamışlardır. Bunun ceremesini de hayatları ile darağaçlarında ödemişlerdir.

Ne yazık ki milletin yaşadığı bu sevinç havası kısa sürmüştür. ABD’nin ve NATO’nun kurgusuyla Adnan Menderes hükümetine karşı 27 Mayıs 1960’ta bir askeri darbe yapılmış, millete hizmetten başka hiçbir amacı olmayan, Adnan Menderes ve Fatin Rüştü Zorlu ve Hasan Polatkan idam edilmişlerdir. Millete 27 Mayıs darbesiyle yaptıkları bu kötülüğü az görenler, 27 Mayıs gününü de “Hürriyet ve Anayasa Bayramı” ilan etmişler, 1980’e kadar hiç utanmadan darbe yaptıkları bugünü, millete bayram olarak kutlatmışlardır. 27 Mayıs Darbecileri ise senatoda ömür boyu seçimsiz “tabii senatör” ilan edilip ödüllendirilmişlerdir.

27 Mayıs 1960 sabahından başlayarak 65 yıldan beri Adnan Menderes ve arkadaşlarını, milletin gönlünden, gözünden düşürmek için aralıksız bir yalan ve iftira kampanyası yürütmüşlerdir. 30 Yıllık CHP istibdadının zulümlerini örtbas edenler, Menderes ve arkadaşlarını hayali suçlarla, bel altı hikayeleri ile aşağılamaya çalışmışlardır.

Menderes ve arkadaşları, milletin verdiği yetkiyle, milletin özgürlüğünü tahkim edecek işleri tamamlayamamışlardır. Kemalist düzeni tasfiye edemedikleri gibi aksine o düzeni tahkim edecek şekilde, 5816 sayılı yasanın çıkarılması gibi, akla ziyan işler yapmışlardır. Okulların CHP’nin/Kemalizmin arka bahçesi olmasına engel olmamışlardır.

1950, 1954 ve 1957 seçimlerinde Menderes’i iktidar yapan millet çoğunluğu, Menderes’in devrildiği günde, idam edildiği günde hiçbir tepki göstermemiştir. Menderes sayesinde yaşadığı özgür hayatın karşılığını vermemiştir. ABD, NATO kurgusu, CHP’nin yol göstermesiyle 27 Mayıs darbesinden sonra, sıkı yönetim idarelerinde, darbeciler milletten intikamlarını almışlardır.

Geçmiş topluluklardan arta kalan tarihi eserler, kalıntılar insanlar için uyarıcı, öğretici ibretlik dersler olduğu gibi, o toplulukların hikayeleri de tarihi kalıntı gibi ibretlik ders durumundadırlar. Menderes’in hikayesi de bütün sivil iktidarlar için öğreticidir, ibretliktir. İktidar olmayı yalnızca bayındırlık hizmetleri ile sınırlı bilenler, Menderes gibi nankörlüklerin kurbanı olurlar.

Menderes gibi, milletin özgürlüğüne ve refahına çalışanların kıymetini bilmeyen millet çoğunluğu da her askeri darbede, her sıkı yönetim idaresinde, bunun bedelini fazlası ile ödemeye mahkum olmaktadır.